Historia

1. Początki

W 1957 roku grupa miłośników żeglarstwa postanowiła stworzyć przy Elektrowni „Konin” Klub Sportów Wodnych. W śród nich byli: Stefan Czekała, Czesław Górnicki, Mikołaj Marczak, Edward Mielczarski, Wojciech Kieliszewski i Henryk Baum. Pierwszym przewodniczącym Klubu został Stefan Czekała. Początkowo sprzęt pływający stanowiło 6 ożaglowanych kajaków otrzymanych od Elektrowni
„Konin”, przy jego pomocy odbywano pierwsze rejsy po wodach jeziora Gosławskiego. Aby pozyskać fundusze na następne pływadła Klub organizował zabawy taneczne. Wkrótce zakupiono w Chojnicach łódź żaglową klasy Słonka, a ośmiu członków Klubu pomyślnie ukończyło egzaminem kurs na stopień żeglarza jachtowego. W 1958 roku, ze względu na powstanie przy Elektrowni „Konin” innych sekcji sportowych, Klub Sportów Wodnych zmienił nazwę na Sekcję Sportów Wodnych „Energetyk”. W tym samym roku Elektrownia przekazała wodniakom 7 kolejnych ożeglowanych kajaków, a Federacja Sportowa „Energetyk” kilka silników do łodzi. Przybywało chętnych do pływania, liczba członków sekcji zwiększyła się do 24. Aby zaspokoić rosnące potrzeby Dyrekcja Elektrowni kupiła dwie łodzie klasy Omega i jednego „Bączka”. Pojawił się pomysł zbudowania przystani żeglarskiej.

2. Rozwój

W 1959 roku Sekcja liczyła 30 osób. Żeglarze pływali po jeziorze Gopło, a także organizowali kilkudniowe rejsy po bliższych jeziorach (Pątnowskim, Mikorzyńskim, Ślesińskim). W 1960 roku nastąpiły kolejne zmiany organizacyjne. Koło Sportowe „Energetyk” ze swoimi sekcjami zostało włączone do Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej jako TKKF „Energetyk”.
Członkowie i sympatycy Sekcji Żeglarskiej nie tylko pływali. W 1961 roku w dalszym ciągu pracowano nad projektem wybudowania przystani. Dyrektor Elektrowni „Konin” Franciszek Chmiel zlecił opracowanie planu przystani warszawskiemu „Energoprojektowi”. Członkowie Sekcji, niezależnie od oczekiwania na plany, zbudowali nad jeziorem Pątnowskim drewniany hangar. Gdy była już gotowa dokumentacja przystani wystąpiły trudności finansowe i lokalizacyjne. Tymczasem na początku 1962 roku członkowie Sekcji wybrali nowy zarząd. Jego przewodniczącym został Wojciech Kieliszewski. Z Sekcji wyodrębniła się grupa wodniaków, która utworzyła Sekcję Kajakową.
W rok później, w 1963, w planach inwestycyjnych Elektrowni umieszczono wreszcie budowę przystani.
Odbyły się nowe wybory zarządu. Szefem został Stanisław Arasimowicz, zastępcą Tomasz Dobrzyński. Zarząd zatwierdził regulamin i statut Sekcji, która została również zarejestrowana w Polskim Związku Żeglarskim. Członkowie Sekcji zorganizowali imprezę z okazji Dni Morza. W tradycyjnej Nocy Sobótkowej udział wzięło kilkadziesiąt osób. Poźniej przyszedł czas na trzytygodniowy rejs po Mazurach. Otrzymano także nowy sprzęt: kolejne dwie Omegi i Cadeta.
W 1964 roku Sekcja liczyła 44 członków. Większość z nich posiadała stopnie żeglarskie a kilku (Wojciech Kieliszewski, Stanisław Dobrzyński i Stanisław Arasimowicz) zostało zgłoszonych do PZŻ na kurs dla sędziów żeglarskich, po ukończeniu którego otrzymali III klasę sędziowską. Członkowie Sekcji rozpoczęli branie udziału w regatach lokalnych i okręgowych, uzyskując dobre wyniki.

3. Działalność wyczynowa

Lata 1965 – 1970 to okres najbardziej znaczących sukcesów regatowych żeglarzy „Energetyka”, z których najświetniejsze to: I miejsce wśród klubów terenowych Okręgu Poznańskiego PZŻ, I miejsce w Żeglarskiej Spartakiadzie Terenowej Poznańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego, wicemistrzostwo Polski i powołanie do kadry narodowej braci Kotlewskich w klasie Cadet, mistrzostwo POZŻ w klasie Hornet, wicemistrzostwo Polski w klasie Hornet i powołanie załogi Knasiecki – Arasimowicz na Mistrzostwa Świata, III miejsce w Mistrzostwach Polski Związków Zawodowych. Do sukcesów tych w znacznej mierze przyczynił się Mieczysław Knasiecki, utytułowany regatowiec, który w 1968 roku został członkiem Sekcji Żeglarskiej i poza startami w regatach zajmował się treningiem młodych żeglarzy regatowych.

4. Turystyka i szkolenia

Niestety, po latach tłustych nastąpiły lata chude. Wzrastające koszty związane z żeglarstwem wyczynowym spowodowały w 1971 roku zaniechanie finansowania tej działalności przez ówczesne kierownictwo Zespołu Elektrowni „Pątnów – Adamów – Konin”. Działalność sekcji ograniczono do turystyki żeglarskiej i organizowania kursów na stopień żeglarza jachtowego. W latach 1970 – 1976, w ramach POZŻ, sekcja prowadziła przeglądy techniczne i rejestr jachtów dla powiatów: konińskiego, turkowskiego i słupeckiego. Uprawnionymi inspektorami byli: Stanisław Arasimowicz, Jerzy Danielak oraz Henryk Budner. W tym okresie rozpoczyna się zainteresowanie jachtingiem morskim. Członkowie sekcji organizują rejsy po Bałtyku, Zalewie Szczecińskim i Zatoce Gdańskiej. W 1976 roku powstał Koniński Okręgowy Związek Żeglarski. Jego założycielami i organizatorami byli między innymi Jerzy Danielak, Stanisław Arasimowicz, Stanisław Dobrzyński i Andrzej Szurkowski, który został pierwszym prezesem Związku. Dwa lata wcześniej wysiłkiem żeglarzy i sympatyków sekcji został zaadoptowany z szalupy jacht Elabor (ożaglowany jako kecz marconi), który pozwolił na rozpoczęcie szkoleń na stopień sternika jachtowego.
W 1978 roku dzięki przychylności dyrektora Elektrowni „Konin” Władysława Romaniszyna sekcja wzbogaciła się o trzy nowe jednostki: dwie Cariny i jednego Kormorana. Zaangażowanie w sprawy Sekcji dyrektora Zdzisława Pawłowskiego zaowocowało rozpoczęciem w 1979 roku budowy pomostów przystani jachtowej, budową nowego hangaru i zakupem kolejnych kabinowych jachtów turystycznych typów: Nash-20, El Bimbo i Orion. Budowa pomostów została zakończona w 1982 roku.
W latach 1985 – 1989 poza organizowanymi regularnie regatami w klasie Omega, członkowie Sekcji inicjują regaty w klasach turystycznych, z których najważniejsze i do dziś kontynuowane (odbywają się zawsze w pierwszy weekend sierpnia) to „Regaty Między Mostami”. W 1986 roku żeglarze „Energetyka” rozpoczęli organizowanie rejsów po Mazurach w ramach wczasów pod żaglami na jachcie Nash-20, jak również otrzymali dwie nowe Omegi.
Początek lat dziewięćdziesiątych zaznaczył się zwiększonym zainteresowaniem pływaniami morskimi organizowanymi w całości przez członków Sekcji. Odbyło się kilka rejsów:
– w roku 1991 – rejs po Zalewie Szczecińskim
– w roku 1992 – rejs krajowy po Morzu Bałtyckim
– w roku 1994 – rejs po Oceanie Atlantyckim.
Również w 1994 roku stan posiadania Klubu zwiększył się o dwa nowe jachty klasy Venus, które od tej pory zastąpiły Nash’a w pływaniach wczasowych po Mazurach. W 1996 roku poza normalną działalnością sekcji na uwagę zasługują regaty „Zabawa pod żaglami”, zorganizowne dla uczczenia Dnia Energetyka. W imprezie tej poza członkami sekcji masowo brali udział pracownicy elektrowni „Konin” i „Pątnów”. Walka na wodzie była połączona z różnymi konkursami, między innymi bardzo amatorskim konkursem piosenek żeglarskich. Podobną imprezę zorganizowano w 1997 roku łącząc ją z akcją charytatywną pod hasłem „Żeglarze powodzianom”. Również w 1998 i 1999 roku przeprowadzono akcję dobroczynną „Żeglarze dzieciom”. W kolejnych latach impreza dobroczynna stale się rozwijała i obecnie jest trwale umieszczona w kalendarzu imprez naszego klubu.

5. Powrót do żeglarstwa regatowego

W tym samym roku z inicjatywy Zarządu Klubu postanowiono powrócić do uprawiania żeglarstwa wyczynowego. Przy pomocy znanego regatowca Romualda Knasieckiego, członkowie sekcji zbudowali „wyścigową” Omegę (nazwaną „40 latka”, gdyż w tym roku Elektorwnia Konin obchodziła 40 lecie pracy), która z załogą: Mieczysław Knasiecki, Andrzej Egiert i Jakub Dworniczak brała udział w Mistrzostwach Polski (XI miejsce), Mistrzostwach POZŻ (III miejsce) i IV Zimowych Regatach Barbórkowych (II miejsce). W sezonie 1999 załoga regatowej Omegi startowała w 3 imprezach Pucharu Polski, zajmując w klasyfikacji rocznej 14 miejsce (na 109 sklasyfikowanych załóg), w Mistrzostwach Polski (X msc.), Mistrzostwach POZŻ (II msc.). W roku 2000 kontynuowano z sukcesami starty w klasie Omega (2 razy III miejsce, 2 razy IV na imprezach pucharowych), udział w Pucharze Polski zakończył się 9 miejscem (na 99) Mieczysława Knasieckiego oraz 52 Jakuba Dworniczaka (który był sternikiem „40 latki” na Mistrzostwach kraju i zajał tam 33 msc.). W tym roku rozpoczeły się starty w klasie OK Dinghy – Jakub Dworniczak brał udział w paru lokalnych regatach w Poznaniu. Sezon 2001 nie był zbyt szczęśliwy dla załogi regatowej Omegi – żeglowali w czołówce regat, ale ostateczne wyniki były słabsze niż w latach poprzednich (17 msc. na Mistrzostwach Polski, 14 w Pucharze Polski). W klasie OK Dinghy Jakub Dworniczak brał udział w Mistrzostwach Polski na Zalewie Zegrzyńskim zajmując 36 miejsce (na 38 startujących). Nie zabrakło reprezentantów naszego klubu na Mistrzostwach Wielkopolskiego OZŻ w klasie Omega. Załoga Piotra Budzińskiego zajęła V miejsce. W sezonie 2002 działalność regatowa w Omedze ograniczyła się niestety tylko do zawodów regionalnych (Konin, Powidz), za to w klasie OK Dinghy Jakub Dworniczak startował w imprezach Pucharu Polski (35 msc./55 w klasyfikacji rocznej), Mistrzostwach kraju (33/44) i lokalnych imprezach w Poznaniu. Co warte odnotowania na jeziorze Pątnowskim odbyła się pierwsza w historii Konina impreza w klasie OK Dinghy w której brały udział 4 łódki z dwóch klubów. W tym roku członek klubu – Jakub Dworniczak, bedąc studentem UAM Poznań – reprezentował Polskę na I Akademickich Mistrzostwach Świata w match racingu, które odbyły się w Quiberon we Francji. Polska załoga zajęła tam 8 miejsce na 10 załóg.

W sezonie 2003 jedna załoga w klasie Omega startowała w Pucharze Polski (jedna impreza – Mistrzostwa Polski Pólnocnej, 10 miejsce) i w Mistrzostwach Polski (18 miejsce), a także w Pucharze Marszałka Województwa Wielkopolskiego (5 miejsce w klasyfikacji końcowej). W klasie OK Dinghy Jakub Dworniczak zajął 7 miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharu Polski, a na MP był 37.

W roku 2004 starty w klasie OK Dinghy ograniczyły się do 3 imprez Pucharu Polski oraz do regat Grand Slam w Berlinie – był to pierwszy w historii start klubowej łódki na imprezie zagranicznej. W klasie Omega zaliczono starty w Pucharze Polski (jedna impreza), Mistrzostwach Polski (18 miejsce), Mistrzostwach Wielkopolski (1 miejsce), w Pucharze Marszałka Województwa (1 miejsce w klasyfikacji rocznej) oraz w regatach Pucharu Polski Jachtów Kabinowych (jedna impreza w Powidzu). Dodatkowo, zawodnicy klasy Optimist startowali w Mistrzostwach KnOZŻ, zajmując 1 i 3 miejsce. Ponadto, Jakub Dworniczak brał udział w II Akademickich Mistrzostwach Świata w żeglarstwie meczowym, które odbyły się w Rimini.